-
چهارشنبه, ۲۶ شهریور ۱۳۹۹، ۰۳:۱۹ ب.ظ
نشست علمی نقد کتاب «دشمن شدید» با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین طائب و محمدحسین رجبی دوانی برگزار شد.
مؤسسه مطالعات و بررسی‌های راهبردی بعثت؛ نشست علمی نقد کتاب «دشمن شدید» با حضور استادان، صاحب‌نظران، کارشناسان و طلاب حوزه در مؤسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا(علیه‌السلام) برگزار شد.
این نشست علمی با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی طائب به عنوان مؤلف کتاب دشمن شدید(درسنامه جریان شناسی انحرافات در تاریخ) و دکتر محمدحسین رجبی دوانی به عنوان ناقد تشکیل شد و دبیری آن را حجت‌الاسلام والمسلمین یاوری بر عهده داشت.
حجت‌الاسلام والمسلمین طائب در معرفی این اثر اظهار کرد: درسنامه جریان شناسی انحرافات در تاریخ که به عنوان کتاب دشمن شدید مطرح است، حاصل مباحثی است که به طلاب و فضلا در حوزه علمیه ارائه شده و توسط مؤسسه تاریخ تطبیقی منتشر شده است.
وی ابتدا به بیان اجمالی از مباحث مطرح شده در این کتاب پرداخت، سپس با اشاره به شواهدی از آیات قرآن کریم و روایات به بررسی برخی از دشمنی‌های و آثار مخرّب یهود در طول تاریخ اسلام پرداخت.
حجت‌الاسلام والمسلمین طائب تأکید کرد: حضور یهود در جریان‌های صدر اسلام دارای آثاری از جمله خانه نشین کردن اهل‌بیت(علیهم‌السلام) و توجه به نخبگان مخالف ولایت و بهره‌گیری از آن‌ها بود.
در ادامه این نشست، محمدحسین رجبی دوانی، پژوهشگر تاریخ اسلام، جریان شناسی سیاسی صدر اسلام را بسیار حائز اهمیت دانست و گفت: شناخت درست و صحیح جریان‌ها، باعث آسان شدن تحلیل مسائل و موجب بصیرت افزایی می‌شود.
وی در ادامه ضمن تأکید بر این‌که یهودیان در صدر اسلام از دشمنان برجسته اسلام و پیامبر اکرم(ص) بودند، بیان داشت: علیرغم دشمنی یهود با اسلام، برای اثبات نسبت دادن ریشه‌ی همه فجایع حوادث صدر اسلام به آن‌ها نیازمند اسناد قوی و دارای ارزش علمی هستیم.
رجبی دوانی در ادامه یادآور شد: یکی از انتقادهای اساسی به این نظریه عدم وجود شواهد و اسناد تاریخی است و تنها احادیثی که قطع و یقین نسبت به آن‌ها داشته باشیم، ملاک است. نمی‌توانیم در مورد حوادثی که در قرآن و احادیث مطلبی راجع به آن‌ها سندی نداریم، اکتفا کرد.
پژوهشگر تاریخ اسلام در ادامه ضمن اشاره برخی از حوادث تاریخ صدر اسلام در عصر رسالت تصریح کرد: مردم در عصر رسالت به پیامبری پیامبر(ص) ایمان آوردند، ولی به ولایت پیامبر(ص) ایمان نیاوردند چرا که لازمه پذیرفتن ولایت، اطاعت محض و کامل از پیامبر بود و آن‌ها این اطاعت از پیامبر را نداشتند.
انتهای پیام/
